Peter de Lange

Wesley Schouten (28) is bouwliftmonteur. Omdat ze dezelfde hamer en ratel gebruiken, worden bouwliftmonteurs ook wel eens steigerbouwers genoemd. "Maar dit is een heel ander beroep'', aldus Wesley. Hij vertelt over de kneepjes van het vak.

Jordi IJzerman is meubelmaker. Hij behoort tot de eerste lichting afgestudeerden van het Bouw- en Interieurcollege in Nieuwegein. Afgelopen zomer is hij een eigen bedrijf begonnen: Meubelmakerij IJzerman. Jordi vertelt over de kneepjes van het vak.

Kapitein vind ik een groot woord. Bij ons bedrijf staan we allemaal in dezelfde overall aan dek te sleutelen als het nodig is. Ik heb de verantwoordelijkheid over het schip, de bemanning en het uitvoeren van ons project. Door al dat zand en zoute water slijt alles enorm hard, het is één grote schuurmachine. Om het schip draaiende te houden moet je altijd anticiperen op wat er stuk kan gaan. Verder ben ik een manusje van alles. Ik let op de uitvoering, ben gastheer als er klanten aan boord komen en hou contact met het kantoor.

"Met een busje langs Rotterdam CS om jongens op te pikken die wel een dagje wilden werken, dat gaat niet meer. De tijd dat iedereen zomaar de steigerbouw in kon is voorbij. Er zijn strengere regels en de betaling zit ook anders in elkaar. Het loon hangt niet meer af van het aantal klemmen dat je slaat. Er wordt gewerkt tegen een aangenomen prijs of op regie.

"Ik wilde iets buiten doen. Acht uur per dag op een kantoor zitten leek me niks. Nadat ik mijn mavo-diploma had behaald was er de keuze tussen mts bosbouw- en cultuurtechniek of landmeten. Ik koos het laatste en daar heb ik geen spijt van. Land­meten en maatvoeren is een vak met verantwoordelijkheid, terwijl je ook een grote mate van vrijheid hebt.

"De injecteerders bij Perfusie zijn allemaal allrounders en inzetbaar voor veel verschillende werkzaamheden: van impregneren tot bouwkuipen afdichten en van grondstabilisatie tot het injecteren van scheuren in beton en metselwerk.

"Mijn eigenlijke beroep is metselaar. Daar ben ik voor opgeleid. In Turkije hadden mijn broer en ik een eigen metsel­bedrijf. Voegwerk deden we zo goed als niet, in Turkije worden veel muren afgesmeerd met stucwerk. Hier sta ik zelden te metselen, ik ben nu in de eerste plaats voeger. Ik doe het graag, het is een mooi beroep.

"In mijn familie komen veel bouwvakkers voor. Mijn opa, mijn vader en mijn ooms waren allemaal stukadoor of schilder. Ook onze kinderen zijn vaklieden. Het stukadoorsvak heb ik geleerd op mijn twaalfde, van mijn vader, maar ik wilde eigenlijk decoratieschilder worden. Op mijn vijftiende ging ik daarvoor in de leer. Vijf jaar later begon ik een eigen zaak als decoratieschilder.

"Ik houd van afwisseling in mijn werk. Daarom is het niets geworden met de metaalopleiding die ik volgde aan de bedrijfsschool van de RDM. Het was mij te eenzijdig. Mijn volgende baantje bij betonfabriek Elementum in Maassluis beviel al stukken beter. Toen de zaak failliet ging kon ik dankzij mijn betonachtergrond bij Tomaello beginnen. Ik had geen ervaring met terrazzo, ik heb een aantal cursussen gevolgd en de rest geleerd van de vakmensen in het bedrijf.

''Een hekje om een bouwplaats is tegenwoordig niet meer genoeg. Dieven zijn brutaal geworden. Ze rijden 's nachts met een vrachtwagen voor om een partij rijplaten te stelen. Wij worden elke dag wel door een aannemer gebeld dat er koper is geknipt of diesel is gestolen. Of wij alsjeblieft voor beveiliging kunnen zorgen. Dat regelen wij dan binnen 24 uur.