Ewald van Hal
Directeur vereniging Koninklijke Nederlandse Bouwkeramiek namens NVTB
Directeur vereniging Koninklijke Nederlandse Bouwkeramiek namens NVTB
'Bouw faalt als keurmeester van zichzelf' kopte dagblad Trouw recent. Aanleiding waren de resultaten van een experiment van de gemeente Den Haag met het wetsvoorstel om de kwaliteit van bouwwerken beter te borgen. Het bericht werd overgenomen door andere media en de bouwsector kwam negatief in het nieuws, helaas.
Veel algemene voorwaarden sluiten af met de "salvatorische clausule": een juridisch beding met een naam net zo mysterieus als de bron van herkomst.
Half juni deed de Vaste Kamercommissie Wonen verslag van haar bevindingen over het Wetsvoorstel kwaliteitsborging bouwen. Over deze wet wordt al lang gediscussieerd, maar gezien de bevindingen is het laatste woord er nog niet over gezegd! Ter herinnering: de wet versterkt de positie van de bouwconsument ingrijpend en introduceert een nieuw stelsel van kwaliteitsborging voor bouwwerken.
''Wie zwijgt stemt toe'', maar dat geldt tot heden niet voor het voorstel Wet kwaliteitsborging bouwen. Deze wet beoogt een ingrijpende versterking van de positie van de bouwconsument en introduceert verder een nieuw stelsel van private kwaliteitsborging voor bouwwerken. Daarin speelt het instrument tot kwaliteitsborging een belangrijke rol. Volgens de regering is dat in de kern een certificeringregeling, erkenningsregeling of beoordelingsrichtlijn die, na toetsing door een nog op te richten publieke Toelatingsorganisatie, wordt toegelaten tot het stelsel van kwaliteitsborging.
Misschien herkent u dat wel. Er is een klus geklaard, maar de manier waarop is dramatisch. Aan de opdracht werd wel voldaan, maar vraag niet hoe. In dergelijke gevallen biedt het schaderecht voldoende mogelijkheden om schade vergoed te krijgen. Overheersend is de vooronderstelling (ook bij juristen) dat dan vooral de materiële schade (dus in euro's) moet worden gecompenseerd. Wetenschappelijk onderzoek nuanceert dit.
Kristallijn silica komt overvloedig voor in de aardkorst, zit in grondstoffen voor (bouw-)producten, maar is niet gevaarloos. Het Nederlands EU-voorzitterschap geeft daarom terecht prioriteit aan een goede bescherming van werknemers tegen gevaarlijke stoffen op de werkplek. Het wil het aantal grenswaarden vergroten.
Onder de intrigerende titel 'Het Zinderend Oppervlak' presenteerde TU-docent en architect Koen Mulder een monumentaal meesterwerk over metselwerk als compositiegereedschap voor de ontwerper.
Sinds 1 januari is Nederland in de ban van plastic draagtasjes. Of beter: er is een ban op plastic draagtasjes ('met of zonder handgreep'!). Dit verbod moet inefficiënt gebruik van hulpbronnen tegengaan en zwerfvuil beperken.
Recent publiceerde Cobouw een fraaie foto: de aanleg van een gloednieuw en naar zeggen duurzaam parkeerterrein in Nijmegen. Te zien zijn twee mannen voor en twee op een grote machine waaruit een tapijt van straatsteen rolt. Vanuit arbo-perspectief waarschijnlijk een voorbeeldige situatie. In de pers jubelen de wethouder ("wij willen in Nijmegen duurzaam werken"), de directeur van MVO Nederland ("het gaat om andere manieren van samenwerken'') en de aannemer (''samen met opdrachtgevers laten we hier het goede voorbeeld zien"). Is het juridisch ook het goede voorbeeld?
Twee opvallende vonnissen haalden recent de pers. Het eerste betrof schending van de zorgplicht (tot bescherming en verbetering van het leefmilieu) door de staat jegens burgerplatform Urgenda. De uitspraak leidde om uiteenlopende redenen tot ophef.