Rik Winkelaar (37 jaar) - Werkvoorbereider bij Gebroeders Winkelaar, Purmerend
Een betere dag om nieuw gereedschap te krijgen was er bijna niet. “Ik ben vandaag jarig”, lacht Rik Winkelaar als hij met de gewonnen Bosch kantenfrees op de foto gaat. Winkelaar is vier jaar geleden aan de slag gegaan bij het Purmerendse familiebedrijf waar zo’n zestien man werken. “We bouwen vooral binnenstedelijk, en eigenlijk alleen maar in Purmerend en de directe omgeving.” Trots toont hij de foto’s van enkele recente projecten: een energieneutrale basisschool, een enorme villa aan de rand van de gemeente en een nieuw winkel-woonpand in het centrum dat door de plaatselijke krant wordt betiteld als ‘Parel voor de binnenstad’. En Winkelaar bouwt door: “Er is natuurlijk meer dan genoeg werk nu en we kunnen meer uitzoeken. Maar eigenlijk heeft het bij ons nooit heel erg stilgelegen, ook niet in de slechte jaren.”
Nee verkopen, dat is nu wat ze wel eens doen. “Of dat nou veel vaker is, denk ik eigenlijk niet. Waar we alleen niet meer aan mee doen, is als blijkt dat iemand offertes bij een flink aantal aannemers opvraagt. Dan gaat het meestal toch alleen maar over de prijs.”
Worden de pijnpunten van de bouw gevoeld in Purmerend? “Het duurder en schaarser worden van bouwmaterialen is voor ons geen hee groot probleem. Tussen offerte en uitvoering zit meestal niet zo veel tijd dat de prijzen opeens zijn veranderd. Personeel is wel eens lastiger. Gelukkig willen mensen nog steeds graag bij ons werken dus met eigen mensen gaat het goed, ook met jongens die net beginnen. Alleen als je extra handen nodig hebt, is het lastig.”
Richard Kesselaar (46 jaar) - Installateur bij De Rooij Loodgieters, Zaandam
Richard Kesselaar staat op het dak van een Baarnse supermarkt als de gewonnen Bosch Multicutter uit de koffer wordt gehaald. “Mooi spul”, lacht hij. “Maar vandaag niet nodig.” Vandaag is de werkdag redelijk rechttoe rechtaan voor de ervaren installateur. “Wat licht onderhoud en plaatsen van goede kappen voor de afvoer.” Het maakt dat het systeem van de supermarkt weer volgens alle certificaten up-to-date is. Geen dagelijkse klus, maar het moet wel gebeuren.
Wat is eigenlijk een dagelijkse klus? “Heb ik niet”, klinkt het resoluut. “Ik doe eigenlijk alles, vind het ook belangrijk dat ik van alles gewoon verstand heb, ook van de nieuwe ontwikkelingen in mijn vak. Dat maakt het ook boeiend. Hoewel ik wel moet oppassen dat het allemaal niet te algemeen blijft, dat ik nergens echt heel veel van weet.” Kesselaar komt niet over als een man die dat snel zat laten gebeuren. Hij weet duidelijk waar het heen gaat en wat hij wil.
“Als installateur moet je er gewoon op gaan inspelen dat alles van het gas afgaat. Ik ken collega’s die zeggen dat het hun tijd wel zal duren. Maar dat is niet zo, kijk nou om je heen hoe snel het nu gaat. Dat wordt er echt wel doorgedrukt.”
Behalve de waarschuwing lijkt Kesselaar er zelf naar uit te kijken. “Ja natuurlijk, ik wil altijd verder, mezelf ontwikkelen en weer stappen maken.” Inmiddels weer terug op de Baarnse parkeerplaats wijst de Zaankanter naar het dak. “Er is niks mis mee, maar eerlijk gezegd is het er echt niet moeilijker op geworden de laatste jaren. Misschien door de regels, maar verder is het echt allemaal eenvoudiger dan vroeger. Daarom is het ook wel weer tijd voor nieuwe uitdagingen.” Kesselaar beseft dat die er in de installatietechniek nu meer dan ooit meer dan genoeg zijn.
Frank Everts (51 jaar) - Werkvoorbereider bij Bouwmij P. W, Schipper, Almere
Frank Everts zit achter zijn bureau op een Almeers kantoor. De stapel papieren op zijn bureau en de tekeningen aan de wand geven aan dat het druk is. Veel te doen om de verschillende projecten soepel te laten verlopen.
“We bouwen vooral in het iets luxere particuliere segment, veel in het Gooi.” Wat het ook meteen interessant en uitdagend maakt voor Everts en zijn collega’s. “Toch meer maatwerk en bijzonderheden die gerealiseerd moeten worden.” Het gaat hem al jaren bijzonder goed af. “Ja, dat is mooi om te doen. Als het af is en de klant is blij dan heb je dat toch met zijn allen voor elkaar gekregen”, klinkt het oprecht.
Maar de toon verraadt toch een kleine terughoudendheid. “Ja tja”, geeft Everts toe. “Het liefst zou ik toch eigenlijk zelf op die bouwplaats staan, dat blijft toch de beste baan.” Fysiek ongemak dwingt hem tot de bureaustoel in Almere. Net iets te ver van de actie, maar ook zonder tegenzin. “Ik zorg er hier toch voor dat die mannen daar gewoon aan de slag kunnen en alles zo goed mogelijk af komt.” De professionele reciprozaag van Bosch komt daarmee toch gewoon terecht in de handen van een vakman.
Anton Kerkvliet (46 jaar) - Inkoper bij Ploeg Kozijnen, Nieuw Vennep
Anton Kerkvliet zit thuis, twee weken al. Het gevolg van een gescheurde achillespees, die ervoor zorgt dat zijn actieradius zich beperkt tot huiskamer en achtertuin. Hij lacht het weg, maar wil toch eigenlijk gewoon weer aan de slag. Genoeg te doen, ook bij zijn werkgever Ploeg Kozijnen, waar hij verantwoordelijk is voor de inkoop van alle materialen. Een beetje thuiswerken kan nu nog wel: “Een paar uurtjes, maar dat is niet hetzelfde.”
Kerkvliet is een zij-instromer in de bouw. Hij lacht: “Een jaar of zeven geleden toen de crisis groot was, heb ik de overstap naar de bouwwereld gemaakt.” Een gedurfde keuze, maar ook een opportune. Kerkvliet zat in een bedrijfstak waar het zo mogelijk nog slechter draaide. “In de auto-industrie; ik hield me met onderdelen voor vrachtwagens bezig. Maar daar moesten toen ongeveer driekwart van de mensen vertrekken na een aantal grote tegenvallers.” De bouw was zijn uitweg. “Natuurlijk een andere wereld, maar als inkoper doe je in de basis wel voor een groot deel hetzelfde.
Maar wat moet een inkoper met een gewonnen schaafmachine van Bosch? “Als inkoper niet veel en we maken kunststof kozijnen dus daar komt ook geen schaafmachine bij kijken”, antwoordt Kerkvliet. Zijn vrouw weet het wel, wijst naar het nieuwe tuinhuis, mooi van buiten maar de hele binnenkant moet nog worden afgewerkt. Mooie klus voor over een paar weken, als Kerkvliet weer zonder krukken kan lopen.
Arend de Best (48 jaar) - Allround timmerman, zzp-er, Maasland
Arend de Best ontmoeten we bij een net opgeleverd nieuwbouwhuis in Delft. De professionele boor die hij heeft gewonnen, is bij hem in goede handen. “Ik heb meer gereedschap van Bosch, dus dat komt bijzonder goed uit.” Als zzp-er is hij bijna zes dagen per week op pad. “Het is toch het mooiste wat er is. Als je langs een huis rijdt en kan aanwijzen wat jij hebt gemaakt.”
Voor hij zelf het gereedschap ter hand nam, was hij jarenlang docent en leidde hij nieuwe vakmensen op. Althans dat was de bedoeling “Maar die jonge gasten op die scholen hebben bijna geen interesse, zijn niet enthousiast te krijgen.” De Best schudt zijn hoofd. “Dat was echt niet leuk meer, en dus ben ik weer voor mezelf begonnen.” Gewoon als vakman, iedere dag dingen maken. “Echt, geloof me, dat is gewoon leuk.” En de jeugd? “Het zal wel aan mijn leeftijd liggen”, zucht De Best. “Maar die jongens zijn vaak toch te gemakkelijk. Doen ze de radio keihard aan als ze bij een particulier werken, of hoe ze met gereedschap omgaan, of weggaan omdat het tijd is terwijl het werk niet af is. Ze denken gewoon niet na.”
Maar lachend relativeert hij meteen: “Ach ik deed misschien ook wel niet zo hele verstandige dingen toen ik net begon.” Hij pakt de koffer met boor: “Maar niet met deze spullen. Ik ben zzp'er nu, kijk wel uit. Gewoon goed mee omgaan, kost je anders bakken met geld.”
