Toch is het overzicht van de geschiedenis van het bedrijf nog niet helemaal compleet: een foto van de nieuwste bouwbus, een Ford Transit, komt nog niet voor op de website. Jammer, want het is een mooie auto. Reed de firma Kok vroeger met witte bestelbussen in en rond Renkum, tegenwoordig zijn ze blauw. Dat kwam toevallig zo uit. Dus bedacht Pascal Kok dat ook de andere bussen, een Transit Custom en een Transit Connect, blauw moesten worden. Normaal gesproken ga je dan naar een autospuiterij en laat je hem overspuiten. Pascal deed het anders. Hij is opgeleid als schilder en dacht: dat kan ik met kwast en roller ook. En ja, het is hem gelukt. Van dichtbij zie je het natuurlijk, maar van verderaf is het een mooi glad geheel. Evenals veel van zijn collega’s onderhoudt Pascal zijn wagenpak goed. De Transit Custom en Connect heeft hij al veertien jaar!
Typisch ‘kleinbedrijf’
Wim Kok, opa van Pascal, startte in april 1966 samen met partner Van Elden het Schildersbedrijf Kok en Van Elden. Twee kapiteins op één schip, dat werkte niet. Dus stapte Van Elden eruit en ging opa alleen verder onder de naam Schilders- en behangersbedrijf W.J. Kok. Zoon Chris kwam later in de zaak en nam in 1987 het stokje over. Hij bedacht het nog altijd gebruikte logo: Kok in witte letters op een fel roze kleurvlak met een gespiegelde ‘K’ Pascal volgde in zijn vaders voetsporen in 1995, na zijn opleiding aan het Nimeto in Utrecht. Dat hij het bedrijf overnam ging veel sneller dan gedacht, want nadat vader Chris neus- en keelkanker had weerstaan overleed hij op 57-jarige leeftijd plotseling in 2004. Het was goed schrikken, want er moest heel wat worden geregeld.
“Gelukkig heb ik een goede boekhouder die me er bij heeft geholpen, inclusief de juridische zaken, notaris et cetera.” Met de crisis kwamen de prijzen sterk onder druk te staan, vooral door de toestroom van zzp’ers. Met zijn vader was hij al begonnen met het glaszettersbedrijf, nu een belangrijke poot onder het bedrijf. Verder heeft hij grote klanten, zorginstellingen, waarvoor hij ‘mutatieonderhoud’ doet. “We voorzien hele woningen van glas maar mensen komen ook bij ons voor een glasplaatje voor een fotolijstje of zo.”
Bestelbusjes door de jaren
Schilders- en Glaszettersbedrijf Kok Renkum werkt inclusief Pascal met drie mensen. Het werkgebied is groot Renkum, zoals hij het met een lach noemt. “De nieuwe Transit heb ik nu een klein jaar en ik geloof dat er 15.000 kilometer op staat.” Het is heel wat anders dan waar zijn opa mee begon, een handkar! Die werd wel snel ingeruild voor een Volkswagen bus, de T2 B. “Het was een gele met rode sierletters die door de Renkumse kunstschilder Cor van der Aa erop waren geschilderd.” Daarna volgde een groene Toyota Hi-Ace. De volgende was ook een Japanner, een Nissan Urvan. Pascal noemt hem op de website van het bedrijf ‘een trouwe bus’.
Het zegt genoeg. En misschien heeft hij het van zijn opa, want ook deze bus werd na wat noodzakelijke laswerkzaamheden met kwast en roller overgeschilderd in mat grijs met een blauwe streep. De eerste Urvan is jaren meegegaan en vervangen door weer een Urvan. Er volgden nog een Nissan Vannette en Renault Express, de eerste met het roze logo en de gespiegelde ‘K’, die door het leven ging al ‘Hully’. Het roze logo is destijds met een airbrush aangebracht door de Oosterbeekse kunstenaar Gerard Gamelkoorn.
Glasresteel
De eerste Transit komt er als vader Chris en Pascal besluiten dat er een grotere bouwbus moet komen, een L2H2, die ook kan worden voorzien van een glasresteel aan de zijkant. Een investering van indertijd 12.000 gulden (circa 5.400 euro). De L2H2 uitvoering biedt voldoende staruimte en lengte om ook langere materialen mee te nemen. Daarna wordt al snel een tweede Ford Transit aangeschaft. De eerste heeft hij nog altijd, de andere rijdt Pascal in januari 2005 tegen een boom. Pascal en zijn collega komen er zonder kleerscheuren vanaf maar de bus was total loss. Deze is na twaalf jaar trouwe dienst in 2017 vervangen door de jongste Ford Transit, maar wel een slagje groter, het is een L3H3. Het is een voorwielaandrijver en dus mist de aandrijfstang onder de laadvloer. Die is daarmee veel lager waardoor de laadruimte veel ruimte in de hoogte heeft.
Verwarmde voorruit
En het is een fraaie auto. Niet full option, maar omdat Pascal een verwarmde voorruit wilde hebben – de ruit loopt ver door naar boven, ijs krabben gaat niet zo makkelijk – kreeg hij er een uitgebreid optiepakket bij, inclusief achteruitrijcamera, parkeersensoren en dergelijke. De grille is chroom, maar dat heeft hij zelf gedaan. Althans hij heeft hem in Engeland besteld en zelf gemonteerd. Toch een beetje ijdel? “Het is de enige in de regio met zo’n grille.” En wat mooi is, het glasresteel kon redelijk makkelijk met kleine aanpassingen overgezet worden. Dat hebben we weer laten doen door Lansing in Hengelo die het indertijd ook voor ons heeft gebouwd. “Leuk is dat de huidige generatie monteurs bij Lansing vol bewondering staat te kijken hoe zo’n resteel indertijd werd gebouwd.” In de laadruimte heeft Pascal zelf gereedschapskisten en rekken gemaakt: “Timmeren is ook een hobby van me”.
Verbruik
Over de rijeigenschappen van de Transit is Pascal lovend. “Super qua vering en demping. Ik rijd er eigenlijk liever in dan in mijn personenauto, zo luxe is het. Je zit er prima in. En hij is heel stil. Dat valt me nu altijd weer op in vergelijking met zijn voorgangers. Het is echt een fijne bouwbus en nog netjes in verbruik ook: ongeveer 10,8 liter diesel per 100 kilometer. Nu moet ik er eerlijk bij zeggen dat ik een rustige rijder ben. AdBlue moet ik eens in de paar maanden bijvullen, net nog gedaan: tien liter en dan kan je er weer een tijdje tegenaan.” Voor de bijrijder heeft hij een tweezitsbank, maar ook daar is hij over te spreken. “Zit prima, iets rechterop dan een stoel, maar ik hoor nooit iemand klagen.”
